Thuis, achter de laptop. Buiten de natuur die zich helemaal niets aantrekt van de crisis waarin we ons als land bevinden. De vogeltjes in ons nestkastje die af en aan vliegen om hun baby's van voedsel te voorzien, voelen zich zo vrij als een vogel. Zodra ik naar buiten kijk, zie ik ze als een dolle op en neer vliegen.
Hoogstens worden ze af en toe gestoord als wij ons naar buiten begeven. Maar hé wie bedenkt het dan ook om het nestkastje net naast de achterdeur te kiezen, terwijl we een heel dorp aan huizen hebben opgehangen.
Maar goed, wij dus zoveel mogelijk thuis. Niet helemaal het beeld van 'zo vrij als een vogel' want we mogen echt wel heel veel minder dan 'vroeger'. En er zijn enorm veel mensen die ineens niet meer kunnen werken, waardoor hun vrijheidsgevoel nog meer ingeperkt wordt.
Ik hoop dan altijd dat zij na een tijdje weer wel wat nieuws vinden, waarmee ze dan misschien nog wel meer vrijheid ervaren dan in die baan waar ze zaten. Al besef ik me ook dat dat zeker niet voor iedereen zal gelden.
Maar dat 'vrij als een vogeltje', tis natuurlijk ook maar net hoe je het bekijkt. Wij mogen ons nog best prima rond-bewegen. Dat geldt echt niet in alle landen. De voorzieningen in ons land zijn nog steeds op een erg goed niveau, dus ook daarover is het lastig klagen. Honger, een concept wat de meeste van ons echt niet kennen, toch wel iets om dankbaar voor te zijn, want op sommige plekken in de wereld is dat toch echt wel anders.
En vrijheid van geest, iets wat niet zomaar afgepakt kan worden, ook niet als je bewegingsruimte wat ingeperkt wordt. Niets staat jou in de weg om je creativiteit aan te boren, om te leren, om te groeien. En ook daarmee kun je je ook prima zo vrij als een vogel voelen... al is het misschien een andere vrijheid dan vroeger... je weet wel, 2 maanden geleden...
Reactie plaatsen
Reacties