Ken jij dat ook? Dat als het een keer tegenzit, dat het dan wel lijkt alsof alles ook ineens niet meer lekker loopt. Of het omgekeerde, als je lekker bezig bent, lijkt alles ook ineens veel soepeler te lopen...

Weet je eigenlijk wel wat jij nu echt belangrijk vindt? Waar je het allemaal voor doet? Of zit je in een trein richting 'destination unknown'? Ik vind het eigenlijk best dubbel, want er is zeker iets te zeggen voor 'ik leef voor vandaag', we weten immers allemaal niet met zekerheid te zeggen wat morgen ons gaat brengen. Dus een focus op vandaag, het er voor zorgen dat het in ieder geval een aangename dag is, daar is natuurlijk helemaal niets mis mee. 

Het klinkt altijd zo simpel; even focussen, je doel goed voor ogen houden. Maar het valt toch echt niet mee. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar op een gemiddelde (werk)dag ben ik toch echt wel met heel veel verschillende dingen bezig. 

Ik las vandaag een hele mooie kop van een artikel: De ideale manager is een man van rond de 40. Ben jij die ideale manager? Lees dan even verder met me mee.Ben jij wel manager, maar net in een andere variant? Ook dan kun je nog steeds je voordeel doen met onderstaande. Ben je geen manager? Lees ook gerust verder en kijk eens wat jij eigenlijk vindt van jouw manager.Wel fijn dat we met één zo'n kop meteen alles rondom emancipatie, feminisme, vrouwen aan de top enz (daar vind ik ook nog wel wat van, maar daar gaat het nu even niet over) over boord kunnen gooien. Het kan maar duidelijk zijn.We willen gewoon lekker een stereotype manager (ik zie hem dan maar even voor me met een hippe bril, hippe stropdas, hippe blouse en enorm hippe schoenen... maar dat ben ik he). 

Met hetzelfde gemak waarop je iemand strak voorbij loopt (op straat, op je werk, thuis), kun je iemand ook trakteren op een mooie glimlach. Het kost je eigenlijk niets en levert wel een hoop op. Volgens mij voel je er jezelf namelijk beter door en bezorg je ook de ander een prettig moment... 

Voor van alles hebben we een dag of een week. En deze week is het de week van het werkgeluk.

Vaak hebben mijn post betrekking op 'verandering'. Het is nu eenmaal een interessant thema. Want we willen wel veranderen, maar niet veranderd worden. En als we dan, vanuit ons zelf, iets willen veranderen / ergens mee aan de slag willen... dan blijkt keer op keer maar weer hoe lastig dat dat is. 

Misschien zag je de afgelopen weken een aantal posts voorbij komen. Ze hadden te maken met het feit dat de zomerbreak vaak zo’n moment is dat je nog eens nadenkt over zaken:

Ben jij trots op de stappen die je zet? De dingen die je bereikt? Vaak vieren we alleen de 'grote dingen', maar je mag toch echt blij zijn met alle stappen die je zet, hoe klein ook...

We willen vaak ineens bij het eindstation uitkomen. En dan is de stap zo groot dat we er maar niet aan beginnen. De truc is; kleine stapjes, die zijn namelijk veel makkelijker te zetten. Wat wordt jouw volgende kleine stap de goede richting in?

Hoe mooi je je de weg naar je te behalen doel misschien ook voorstelt... de werkelijkheid is vaak toch wat hobbeliger. Laat je er niet door kisten!

In de vakantie gedroomd over je toekomst? Over dingen die je nog wilt gaan doen? Stop niet bij dromen... Dream it, plan it, do it!