Ik weet niet hoe dat bij jou thuis zit? Misschien vliegen bij jou de potten en pannen door het huis en zitten er kinderen achter het behang. Heb je heel de dag discussies en weet je van gekkigheid niet meer wat je moet doen (ik wilde typen 'waar je heen moet', maar dat zal dan juist het probleem zijn)?

Begrijp me niet verkeerd he, het is echt geen fijne tijd waarin we nu zitten met zijn allen. Ik ben de laatste die dat gaat zeggen. Maar toch zijn er wel ook wat zaken waar ik dan vol bewondering naar kan kijken. 

We bevinden ons met zijn allen niet in de meest gelukkige omstandigheden op dit moment. Dat maakt dat je, op deze internationale dag van het geluk, misschien denkt 'lekker dat die dag er is, maar dit jaar klopt er in ieder geval niets van'. En misschien is dat ook wel zo. Maar moet geluk altijd groots en meeslepend zijn? Is er pas geluk als iedereen zich ook gelukkig voelt of kun je ook geluk ervaren in veel kleinere dingen en je daarmee dan toch gelukkig voelen? In het moment...

Deze week is het de 'week van de lentekriebels'. En in een week (nou ja weken) waarin het nieuws logischerwijs gedomineerd wordt door Corona, klonken die lentekriebels mij toch ook wel even goed in de oren. Zeker als ik ze dan link aan het zonnetje wat buiten heel hard haar best doet om een beetje licht en warmte te verspreiden. 

Vaak gun ik er mezelf de tijd niet zo voor... maar eigenlijk ben ik wel echt een boekenwurm. Ik vind het heerlijk om helemaal te verdwijnen in de wereld van het boek. Het liefst begin ik er aan en houd ik pas weer op als het boek uit is. 

Eigenlijk is dat zo jammer.... dat je best vaak trots kunt zijn op een ander: op iets wat iemand doet, overwint of bereikt. Maar dat we dat toch niet zo vaak echt hardop benoemen bij diegene over wie het gaat. Maar dat trots zijn, langs de zijlijn, is daarmee dus eigenlijk ook wel een gemiste kans. 

Binnenkort, op 1 maart, is het nationale complimentendag. Een onderwerp wat naar mijn idee wel wat aandacht kan gebruiken.

En dan komt er niet perse wat nieuws uit je mond, want die ene vraag maakt niet dat je er op dat moment pas over na gaat denken (ga ik even vanuit). Maar wat die vragen en het geven van jouw antwoorden wel doen, is even alles lekker structureren. Je even stil laten staan bij wat je doet en wat je er van vindt. En misschien worden vragen wel net op een andere manier gesteld dan anders en leveren je eigen antwoorden toch nog mooie aanvullende inzichten op. Altijd leuk als je daarin jezelf verrast.

Ilse, ik snap het niet hoor, zegt de leukste 18-jarige in mijn leven... hoezo ga jij zelf, alleen, een weekendje weg? Papa is weg voor zijn werk, wij zijn er ook niet, dan heb je het huis toch gewoon al helemaal voor jezelf?

Overal is zo ongeveer wel een dag voor. En zo ook vandaag... de dag van het zelfvertrouwen.

Heb jij vandaag al een geluksmomentje gehad?De mijne was net in het bos, toen opeens het zonnetje door de bomen  scheen.Ren jij altijd de dag door? Of neem jij de tijd om te genieten van wat er gebeurt om je heen…

Soms gebeuren er dingen. Dingen waar ik me dan over verbaas, die ik niet snap, waar ik me aan irriteer of dingen die ik niet kan volgen. Iedereen is nou eenmaal anders, doet dingen anders en ervaart dingen anders. Dat maakt ons mensen uniek, maar soms dus ook ‘niet te volgen voor een ander’.