Het blijft een mooie graadmeter voor je handelen en je acties: treat others the way you want to be treated.

Tijden veranderen, mensen veranderen, jij verandert. Iedere dag weer opnieuw.

Vaak ga je in je benadering naar andere mensen toe uit van dat wat je zelf kent, hoe je de dingen zelf doet. Maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet te matchen met de situatie van de ander. 

In een tijd waarin veel dingen geld kosten (en vaak te veel) is het mooi dat er ook zaken zijn waar geen geld mee gemoeid gaat.

Het is deze week de 'week van het respect'.

Wij mensen zijn wel gewoonte-dieren. Ons hele systeem is er op ingericht om ons in die lekkere veilige bekende bubbel te houden. Het weet wel dat er buiten die bubbel ook mooie en fijne dingen zijn, maar ja binnen die bubbel is er toch meer zekerheid dat je weet wat je krijgt... of dat nu fijn is of niet. 

Eigenlijk zegt het plaatje alles al. Het bereiken van je doelen werkt het beste als je goed helder hebt waar je heen wilt, je zorgt voor een focus op je einddoel, je er ècht op richt en dan blijft proberen tot het lukt... tot je bereikt hebt wat je wilt bereiken.

Ken jij dat ook? Dat als het een keer tegenzit, dat het dan wel lijkt alsof alles ook ineens niet meer lekker loopt. Of het omgekeerde, als je lekker bezig bent, lijkt alles ook ineens veel soepeler te lopen...

Weet je eigenlijk wel wat jij nu echt belangrijk vindt? Waar je het allemaal voor doet? Of zit je in een trein richting 'destination unknown'? Ik vind het eigenlijk best dubbel, want er is zeker iets te zeggen voor 'ik leef voor vandaag', we weten immers allemaal niet met zekerheid te zeggen wat morgen ons gaat brengen. Dus een focus op vandaag, het er voor zorgen dat het in ieder geval een aangename dag is, daar is natuurlijk helemaal niets mis mee. 

Het klinkt altijd zo simpel; even focussen, je doel goed voor ogen houden. Maar het valt toch echt niet mee. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar op een gemiddelde (werk)dag ben ik toch echt wel met heel veel verschillende dingen bezig. 

Ik las vandaag een hele mooie kop van een artikel: De ideale manager is een man van rond de 40. Ben jij die ideale manager? Lees dan even verder met me mee.Ben jij wel manager, maar net in een andere variant? Ook dan kun je nog steeds je voordeel doen met onderstaande. Ben je geen manager? Lees ook gerust verder en kijk eens wat jij eigenlijk vindt van jouw manager.Wel fijn dat we met één zo'n kop meteen alles rondom emancipatie, feminisme, vrouwen aan de top enz (daar vind ik ook nog wel wat van, maar daar gaat het nu even niet over) over boord kunnen gooien. Het kan maar duidelijk zijn.We willen gewoon lekker een stereotype manager (ik zie hem dan maar even voor me met een hippe bril, hippe stropdas, hippe blouse en enorm hippe schoenen... maar dat ben ik he). 

Met hetzelfde gemak waarop je iemand strak voorbij loopt (op straat, op je werk, thuis), kun je iemand ook trakteren op een mooie glimlach. Het kost je eigenlijk niets en levert wel een hoop op. Volgens mij voel je er jezelf namelijk beter door en bezorg je ook de ander een prettig moment...